หากคุณท้อลองดูนะครับ แล้วถามตัวเองว่าคุณจะนั้งท้ออยู่ตรงนี้หรือจะสู้ต่อไป

                 หากคุณกำลังท้ออยู่ลองดูนะครับ     แล้วหลังจากนั้นลองถามตัวคุณเองดูว่าคุณควรจะนั่งท้ออยู่ตรงนี้  หรือยืนหยัดเพื่อสู้ต่อไปดี    
                คุณจำได้มัยว่าในอดีต คุณจำได้มัยว่ามีคนที่เขาพร้อมที่จะเหนื่อยและเจ็บและทนเพื่อเราและเขารักเราแค่ไหน  แล้ววันนี้คุณลองถามกับตัวเองดูซิว่าคุณรักเขาและทำเพื่อเขาได้เท่ากับครึ่งที่เขาได้ทำให้กับคุณหรือยัง

          ลองนึกดูครับว่าที่ผ่านมาเราได้ทำดีกับคนเหล่านั้นและทำเพื่อคนเหล่านั้นแล้วหรือยัง

           ถึงเรื่องราวนี้จะเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาแต่มันก็ทำให้เราได้เขาใจว่าหากเรามีฝันและไม่ยอมละทิ้งในความฝันซักวันฝันของเราก็จะเป็นจริง   แต่0........... เรื่องราวด้านล้างนี้คือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับผู้หญิง ที่เธอมีปัญหาด้านสมองแต่เธอมีความฝันและไม่เคยละทิ้งฝันของเธอและเธอก็ทำสำเร็จแต่น้าเสียดายที่เธอทำมันในวันที่คนที่อยากเห็นเธอทำมากที่สุดได้จากเธอไปแล้วแต่คุณละจะทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อคนที่คุณรักในวันนี้วันที่เขายังอยู่หรือจะทำมันในวันที่เขาได้จากคุณไปแล้ว ( อันนี้ชอบมากๆดูทีรัยขนลุกทุกทีเลย ) 

                ประวัติส่วนตัวเธอhttp://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%8B%E0%B8%B9%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%99_%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%A5%E0%B9%8C

                 ก่อนน้าที่ผมจะมีโอกาสได้ดูโฆษณานี้ผมคิดเสมอว่า จะต้องทำฝันของตัวเองให้เป็นจริงให้ได้ แต่พอผมมีโอกาสได้ดูโฆษณานี้แล้วมันทำให้ผมเข้าใจเลยว่า สิ่งที่ผมคิดมันผิด

เราทุกคนอาจจะเคยมีคำถามกับตัวเองว่า เราเกิดมาทำมัยและเราเกิดมาเพื่ออะไร   แต่สิ่งที่เราควรถามตัวเองมันอยู่ในโฆษณาด้านล้างนี้ตั้งหาก

                      สิ่งที่เราควรถามมันไม่ใช้ว่า เราเกิดมาทำมัยและเราเกิดมาเพื่ออะไร  "แต่สิ่งที่เราควรถามกับตัวเองมันคือ เราเกิดมาเพื่อใครและควรทำอะไรเพื่อใครต่างหาก"

                        และถ้าวันนี้คุณท้อผมอยากให้คนดูคนเหล่านี้แล้วลองถามตัวเองว่าเราควรสู้หรือควรนั่งท้ออยู่ตรงนี้ดี

               ในวันนี้ในวันที่คุณยังมีโอกาสจงทำในสิ่งที่คุณคิดว่ามันจะทำให้คนที่คุณรักเขาและเขารักคุณได้มีความสุขที่สุดในชีวิตของคุณที่คุณจะทำเพื่อเขาเหล่านั้นได้ โดยไม่ต้องไปสนใจว่าคุณจะต้องเจ็บซักแค่ไหนเหนื่อยซักเพียงใด และไม่ต้องไปสนใจว่าใครจะพูดว่ายังงัย ต่อให้เขาจะบอกว่างานที่คุณทำมันต่ำต่อยแค่ไหนก็ตาม ตราบใดที่มันไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็จงทำมันต่อไปและจงคิดแค่เพียงว่า ถ้าวันนั้นวันที่เราทำสำเร็จมาถึงคนที่เรารักเขาๆจะมีความสุขแค่ไหน และความสุขของเขาเหล่านั้นนะละคือสิ่งตอบแทนที่ดีที่สุดเท่าที่คุณจะได้รับในชีวิตนี้

                เครียดกันมามากละเรามาผ่อนคลาย ให้หายเครียดและหายเศร้า แล้วจากนั้นก็ลองถามตัวเองดูกันอีกทีว่า เราจะเดินต่อไปหรือจะหยุดมันซะตรงนี้ดี  แต่ผมจะข้อสู้ๆจนกว่าผมจะทำสิ่งที่ผมได้เลือกนี้สำเร็จ และจะสู้จนกว่าตัวผมจะหมดลมหายใจที่มีอยู่เพื่อ สิ่งที่เรียก ว่า  “ครอบครัว”

เอาละทีนี้ ตอบคำถามตัวเองได้หรือยัง ว่าเราควรจะท้อ  หรือควรจะยืนหยัดสู้ต่อไปดี
ปล. ขอให้ทุกคนโชคดี นะครับ

เมื่อคุณอายุ 1 ขวบ แม่ป้อนข้าวและอาบน้ำให้คุณ คุณขอบคุณแม่โดยการร้องไห้งอแง
เมื่อคุณอายุ 2 ขวบ แม่สอนให้คุณหัดเดิน คุณขอบคุณแม่ด้วยการวิ่งหนีทุกครั้งที่แม่เรียกหา
เมื่อคุณอายุ 3 ขวบ แม่ทำอาหารทุกอย่างให้คุณด้วยความรัก คุณขอบคุณแม่ด้วยการโยนจานลงบนพื้น
เมื่อคุณอายุ 4 ขวบ แม่ให้ดินสอสีแก่คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการระบายสีเลอะเต็มบ้าน
เมื่อคุณอายุ 5 ขวบ แม่แต่งชุดสวยๆ(หรือหล่อๆ)ให้คุณไปเที่ยว คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำชุดเลอะโคลน
เมื่อคุณอายุ 6 ขวบ แม่ไปส่งคุณที่รร. คุณขอบคุณแม่ด้วยการร้องไห้ตะโกนว่า 'ไม่ไป... ไม่ไป... ไม่ไป...''
เมื่อคุณอายุ 7 ขวบ แม่ซื้อไอศกรีมให้คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำมันหกเลอะเทอะไปทั่ว
เมื่อคุณอายุ 8 ขวบ แม่ซื้อลูกบอลให้คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำกระจกเพื่อนบ้านแตก
เมื่อคุณอายุ 9 ขวบ แม่สอนให้คุณเล่นเปียโน คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เคยแม้แต่จะซ้อม
เมื่อคุณอายุ 10 ขวบ แม่พาคุณไปเรียนพิเศษและพาไปงานวันเกิดเพื่อน คุณขอบคุณแม่ด้วยการกระโดดลงจากรถโดยไม่คิดที่จะหันกลับมามอง
เมื่อคุณอายุ 11 ขวบ แม่พาคุณกับเพื่อนไปดูหนัง คุณขอบคุณแม่ด้วยการขอที่นั่งคนละแถวกับแม่ของคุณ
เมื่อคุณอายุ 12 ขวบ แม่เตือนคุณว่าอย่าดูทีวี คุณขอบคุณแม่ด้วยการรอให้แม่ไปข้างนอกแล้วดูต่อ
เมื่อคุณอายุ 13 ปี แม่บอกให้คุณตัดผม คุณขอบคุณแม่ด้วยการด่าแม่ว่า 'แม่นี่...ไม่มีรสนิยมเลย ไม่เห็นเหมาะกับผมเลยซักนิด
เมื่อคุณอายุ 14 ปี แม่จ่ายเงินซัมเมอร์แคมป์ ที่แพงแสนแพงเพื่อให้คุณได้เรียนสิ่งที่ดีๆ คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เขียนจดหมายหาแม่ซักกะฉบับ
เมื่อคุณอายุ 15 ปี แม่กลับบ้านหลักงานเลิกอยากกอดคุณสักกอด คุณขอบคุณแม่ด้วยการขังตัวเองอยู่ในห้อง
เมื่อคุณอายุ 16 ปี แม่สอนคุณขับรถ คุณขอบคุณแม่ด้วยการขับรถหนีแม่ไปเที่ยว
เมื่อคุณอายุ 17 ปี แม่จ่ายค่าเรียนกวดวิชา คุณขอบคุณแม่ด้วยการให้แม่ส่งข้างนอกเพื่อจะได้ไม่อายเพื่อน
เมื่อคุณอายุ 18 ปี แม่ร้องไห้ในวันที่คุณจบชั้นมัธยม คุณขอบคุณแม่ด้วยการฉลองยันเช้า
เมื่อคุณอายุ 19 ปี แม่รอโทรศัพท์สายสำคัญ คุณขอบคุณแม่ด้วยการใช้สายตลอดคืนนั้น
เมื่อคุณอายุ 20 ปี แม่ถามว่าคุณมีแฟนรึยัง คุณขอบคุณแม่ด้วยการตอบว่า 'แม่อย่ามายุ่งกะหนู(ผม)เลย'
เมื่อคุณอายุ 21 ปี แม่แนะนำอาชีพของแม่ให้คุณทำในอนาคตของคุ ณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า 'หนู(ผม)ไม่อยากเป็นอย่างแม่' เมื่อคุณอายุ 22 ปี แม่อยากกอดคุณในวันรับปริญญา คุณขอบคุณแม่ด้วยการกอดกับเพศตรงข้ามกับคุณ
เมื่อคุณอายุ 23 ปี แม่ซื้ออพาร์ตเม้นท์และเฟอร์นิเจอร์ให้แก่คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการคุยกับเพื่อนๆลับหลังว่า 'มันช่างเชยและน่าเกลียดเสียนี่กระไร'
เมื่อคุณอายุ 24 ปี แม่บอกให้คุณพาแฟนของคุณมาหาแม่ เมื่อคุณพามา แม่ถามพวกคุณว่าอนาคตวางแผนไว้ว่าอย่างไร คุณขอบคุณแม่ด้วยการจ้องเขม็งและพูดว่า 'แม่จะมายุ่งอะไรกะหนูอีกเนี่ย'
เมื่อคุณอายุ 25 ปี )แม่ช่วยออกค่าสินสอดให้กับคุณ และบอกกับคุณว่าแม่รักคุณมากขนาดไหน คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า'อายคนอื่นเขาน่า แม่'
เมื่อคุณอายุ 30 ปี แม่โทรมาหาและแนะนำวิธีเลี้ยงเด็ก คุณขอบคุณแม่โดยการบอกว่า 'สมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้วล่ะค่ะแม่'
เมื่อคุณอายุ 40 ปี แม่โทรมาชวนคุณไปงานวันเกิดญาติ คุณขอบคุณแม่และญาติว่า 'ตอนนี้ไม่ว่างเลย'
เมื่อคุณอายุ 50 ปี แม่ชราและไม่สบาย อยากให้คุณดูแล คุณขอบคุณแม่ด้วยการบอกว่า 'มันเป็นภาระนะแม่ หนูมีงานอีกเยอะแยะ' และแล้ววันหนึ่ง แม่จากคุณไปอย่างสงบ และทุกอย่างที่คุณไม่เคยทำมาก่อน จะเหมือนฟ้าผ่าในใจคุณ

                ถึงในวันนี้ใครหลายๆคนอาจจะไม่มี พ่อหรือแม่ ไว้ให้ทำสิ่งดีๆให้กับท่านแล้ว แต่อย่าลืมว่ายังคงมีคนที่คุณรักเขาและเขารักคุณ ลอคุณอยู่ และวันนี้คุณก็ได้เจอโอกาสแล้วที่คุณจะได้ทำเพื่อพวกเขา และผมอยากจะบอกว่า จงลุยกับสิ่งที่เราทุกคนได้เลือกในวันนี้โดยไม่ต้องสนใจเลยว่าคุณจะเจอคำปฎิเสธอีกซักกี้ครั้งอีกกี่หน คุณจะต้องเหนื่อแค่ไหน และเจ็บอีกเท่าไหร แต่จงคิดแค้เพียงว่าเมื่อคุณทำสำเร็จแล้วเนียคนที่เขารักคุณเขาจะมีความสุขแค้ไหน และความสุขของเขาเหล่านั้นนะละคือสิ่งที่จะทำให้คุณมีความสุขที่สุดในชีวิตของคุณที่เกิดมา

    “อย่างที่หลายๆคนอาจจะเคยมีคำถามกับตัวเองว่า เราเกิดมาทำมัยและเราเกิดมาเพื่ออะไร    แต่สิ่งที่เราควรถามและควรคิดคือเราเกิดมาเพื่อใครและควรทำอะไรเพื่อใครต่างหาก”